Człowiek dla człowieka...

Człowiek dla człowieka wilkiem czasem bywa,
człowiek dla człowieka może być Aniołem,
a najczęściej bywa po prostu człowiekiem...
	trochę doskonały, czasami przewrotny,
	infantylny trochę i zakompleksiony,
	w części egoista – zapatrzony w siebie,
	czasem jest szlachetny – otwarty na innych...
	Martwi się niekiedy, przeżywa frustracje,
	lub śmieje się, cieszy i żyje w euforii.
	Bywa czasem lisem, orłem, mrówką, osłem,
	albo też (przepraszam) bywa zwykłą świnią...

Zwykle jednak człowiek niepewnie się czuje,
przeżywa samotność, jest niedoceniony,
boryka się z życiem...
i tak bardzo pragnie, żeby mógł spotykać
		jeśli nie anioła
			to chociaż człowieka.