Twarz człowieka

Niezwykłe ujrzałem
Do kwiatu podobne,
Radosne, promienne
Oblicze człowieka.

	Dawno nie widziałem
	Takiej pięknej twarzy
	Oczu światła pełnych.

„Dobrze mi” mówiłeś –
”Bo coś zrozumiałem
I bardzom szczęśliwy…
A to jest przez Ciebie”.

	„Tak wiele mi dajesz”
	Szeptałeś wzruszony,
	A ja się dziwiłem.

Czyż dotknięcie dobra
Może w bajkę przenieść,
Wyrwać z odrętwienia
I marzenia spełnić?