W górach zakochany...

Zakochany w górach
                    znowu jesteś szczęśliwy,
                                że ci się udało…
                                 Znalazłeś się w Tatrach!

I już nie pamiętasz
             zmęczenia podróżą,
                            uciążliwej jazdy
                                   cuchnącym pociągiem.

Jak dziecko się cieszysz,
                      poczułeś się wolny…
Nawet twoje serce
                      (stare i zmęczone)
                               inaczej „pracuje” - 
                               młodością zakwita.

Jeszcze wcześnie rano
              i na żółtym szlaku
              prawie całkiem pusto.

Spotkanych turystów
                    tak szybko minąłeś…

ktoś się nawet dziwił,
           że prosto z pociągu
                  (szalony turysto)
                         z fascynacją w oczach
                                  radośnie wędrujesz.

Na znajomych ścieżkach
              jeszcze krople rosy…
a twoja szarotka
              śmieje się – jak kiedyś -
                     Z szelmowską radością
                               znów ją odnalazłeś.
                      Bardzo byś się zmartwił,
                                 gdyby jej nie było.

Urzekły cię Tatry
                    pełne majestatu.

Góry chłoniesz sercem,
          aż wpadasz w zadumę,
                                  w zachwyt
                                       i modlitwę…

Szczyty – wiesz – są groźne,
                 lecz jakże wspaniałe…
Napawa cię pięknem
              tatrzańska przyroda - 
                       w świat bajki przenosi.

Tak Stwórca wymyślił,
             że góry powstały…
                          - bliżej tu do Boga!
                                 a spotkany człowiek
                                 też bardziej przyjazny.