Homo homini lupus
Człowiek dla człowieka wilkiem czasem bywa -
tak mówiono kiedyś
i śpiewano w bajkach...
Niektórzy powiedzą,
że te wilki z bajki jakieś inne były,
coś dobrego miały – prawie tak jak człowiek -
były „sympatyczne”.
Nie były tak groźne, jak wilki dzisiejsze,
co zagryzą, zniszczą okrutnie, złośliwie...
I boją się ludzie innego człowieka...
Gdy spotkają kogoś,
to się domyślają, że ujrzeli wilka.
Smutni pozostają.
A tyś mi powiedział, że człowieka widzisz...
Spotkałeś człowieka, który nie jest wilkiem,
czujesz się bezpieczny, serce odkryć możesz...
że blasku dostały smutne twoje oczy
(masz prawo zapłakać, lecz jesteś szczęśliwy).
Dotknięcie człowieka (człowieka, nie wilka!)
ma moc wszystko zmienić...
Powiedz, że to prawda!
