Często się wstydzimy,
	lecz się nie przyznamy...

Bardziej się wstydzimy przyznać do wstydu,
niż przyznać do grzechu,
		do kompromitacji.

Że stałeś się źródłem jakiegoś skandalu,
jeszcze ci wybaczą - 
ale... że się wstydzisz
	i żałujesz za to,
opinia publiczna tego nie daruje.

„Errare” - normalne,
	     bo masz prawo zbłądzić,
to przecież „humanum”,
	     to jest takie ludzkie.

Lecz, gdy już żałujesz, zasłużysz na wzgardę
			przestaną szanować
			i tchórzem okrzykną.
Będą podpowiadać – winę zrzuć na innych.
Żeś musiał źle czynić, oni zawinili,
		      a świat cię obroni.	

I znajdą się tacy, co cię wytłumaczą,
			może też nagrodzą,
			dadzą stanowisko,
			mianują uczonym,
			nadadzą doktorat,
			nawet odznaczenie.
Powiedzą: odważny,
	       zrywa z szablonami,
	       jest nietuzinkowy.

Że stać go na skandal – znaczy nowoczesny.